Η εσωτερική μετανάστευση του 20ού αιώνα από τον αγροτικό χώρο στα αστικά κέντρα και η συνακόλουθη άμεση ανάγκη για στέγη οδηγεί σε μια ιδιόμορφη «συγκατοίκηση» όπου οικογένειες ζουν γύρω από μια αυλή, σε μικρά σπίτια και δωμάτια, φαινόμενο ιδιαίτερα της μεταπολεμικής Αθήνας. Η κοινόχρηστη αυλή μετατρέπεται σε σημείο συνάντησης και κοινωνικής συναναστροφής όπου το πλυσταριό και το πηγάδι γίνονται τα σύμβολα της ζωής μιας κοινωνίας που αρχίζει σταδιακά να αστικοποιείται μεταφέροντας όμως τις πρακτικές και τις αντιλήψεις του αγροτικού χώρου.
The internal migration of the 20th century from rural areas to urban centres and the consequent immediate need for shelter leads to a peculiar "cohabitation" where families live around a courtyard, in small houses and rooms, a phenomenon especially in post-war Athens. The communal courtyard becomes a meeting point and a social gathering place where the laundry room and the well become the symbols of the life of a society that gradually begins to urbanize, while transferring the practices and perceptions of the rural area.
