Την δεκαετία του 1950 μια νέα πραγματικότητα μετασχηματίζει την ελληνική κοινωνία. Το μεγάλο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης από τον αγροτικό χώρο στις πόλεις για την αναζήτηση εργασίας υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για την πλήρη μεταμόρφωση του μεταπολεμικού αστικού τοπίου. Κύρια χαρακτηριστικά του η εγκατάσταση με βάση την κοινή καταγωγή και η έντονη ανοικοδόμηση, αρχικά μικρά σπίτια σε αυθαίρετη δόμηση, στη συνέχεια διαμερίσματα σε πολυκατοικίες ως αντιπαροχή. Τα εσωτερικά των νέων σπιτιών εξακολουθούν να αφηγούνται τις μνήμες της ζωής της υπαίθρου. Στην έκθεση/ εσωτερικό ενός διαμερίσματος συνυπάρχουν στάμνες με ψυγεία πάγου, κασέλες του 19ου αιώνα για την αποθήκευση των κλινοσκεπασμάτων με καναπέδες και πολυθρόνες δυτικού τύπου, ηλεκτρικές συσκευές με δαντέλες και κεντήματα, που όλα μαζί συνθέτουν ένα ετερόκλητο μωσαϊκό της νέας μικροαστικής κατοικίας.
In the 1950s a new reality transformed Greek society. The great wave of internal migration from rural areas to the cities in search of work was a catalyst for the complete transformation of the post-war urban landscape. Its main features were settlement based on common descent and intensive reconstruction, initially small houses in arbitrary construction, then apartments in apartment blocks as a counter-rent. The interiors of the new houses still recount the memories of rural life. In the exhibition/interior of an apartment, pitchers with ice refrigerators, 19th century crates for storing bed linen coexist with western-style sofas and armchairs, electrical appliances with lace and embroidery, all of which together make up a disparate mosaic of the new petty bourgeois dwelling.
