Στην αίθουσα παρουσιάζεται η ανασύσταση των αποτειχισμένων τοιχογραφιών από την οικία Ζόλκου στον Κλομιδάδο (Νάπη) νέας Λέσβου. Πρόκειται για έργα του αυτοδίδακτου ζωγράφου ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ που συνθέτουν ολόκληρο το διάκοσμο του «καλού δωματίου» ή «μουσαφίρ οντά» και φιλοτεχνήθηκε το 1928. Ο Θεόφιλος δεν ενδιαφέρεται για ρεαλιστικές αναλογίες και κανόνες προοπτικής. Ταυτίζεται με τη βυζαντινή αντίληψη του σώματος, τα τονισμένα μάτια και φρύδια, την κατά μέτωπο παράταξη των προσώπων, τα επίπεδα σώματα. Οι βυζαντινές επιρροές του και ο αυθεντικός τρόπος, με τον οποίο εικονογραφεί την παράδοση, τον καθιστούν «λαϊκό» ζωγράφο για τη Γενιά του ’30. Ωστόσο, η ζωγραφική του κατατάσσεται, σήμερα, στη λεγόμενη ‘Απλοϊκή τέχνη’ (naif).
The room presents the reconstruction of the intact frescoes from the Zolkos house in Klomidados (Napi) of the new Lesvos. These are works by the self-taught painter Theophilos Hadjimichael, which make up the entire decoration of the "good room" or "moussafir oda" and were painted in 1928. Theophilos was not interested in realistic proportions and rules of perspective. He identifies with the Byzantine conception of the body, the accentuated eyes and eyebrows, the frontal arrangement of faces, the flat bodies. His Byzantine influences and the authentic way in which he illustrates tradition make him a "popular" painter for the Generation of the 1930s. However, his painting is, today, classified as so-called 'Simple Art' (naif).
