Αυτοτελής τοιχογραφημένη αίθουσα του 1928 από την οικία Μ. Ζόλκου (Νάπη Λέσβου). Ανήκει στην πιο ώριμη περίοδο ζωγραφικής του (1927-1934). Ο Θεόφιλος, αυτοδίδακτος ζωγράφος, απεικονίζει τον κόσμο, όπως τον αντιλαμβάνεται, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι ρεαλιστικές αναλογίες και οι κανόνες προοπτικής. Ταυτίζεται με τη βυζαντινή αντίληψη του σώματος, τα τονισμένα μάτια και φρύδια, την κατά μέτωπο παράταξη των προσώπων, τα επίπεδα σώματα. Οι βυζαντινές επιρροές του και ο αυθεντικός τρόπος, με τον οποίο εικονογραφεί την παράδοση, τον καθιστούν «λαϊκό» ζωγράφο για τη Γενιά του ’30, η οποία αναζητά μια νέα αντίληψη της ελληνικότητας, ενταγμένη στις βυζαντινές και πρόσφατες καταβολές του παρελθόντος. Όμως, η έννοια «λαϊκός» αναφέρεται στην ανώνυμη δημιουργία των προβιομηχανικών κοινωνιών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνοχή και τη συνέχεια της κοινότητας και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Η ζωγραφική του Θεόφιλου κατατάσσεται στη λεγόμενη Απλοϊκή τέχνη (naif). Τα έργα του, ωστόσο, έγιναν το έναυσμα για την έναρξη ενός γενικότερου διαλόγου σχετικά με την έννοια του «λαϊκού».
Independent frescoed room of 1928 from the house of M. Zolkos (Napi Lesvos). It belongs to his most mature period of painting (1927-1934). Theophilos, a self-taught painter, depicts the world as he perceives it, without being interested in realistic proportions and rules of perspective. He identified with the Byzantine perception of the body, the accentuated eyes and eyebrows, the frontal arrangement of faces, the flat bodies. His Byzantine influences and the authentic way in which he illustrates tradition make him a "popular" painter for the Generation of the 1930s, which was seeking a new perception of Hellenicness, integrated into the Byzantine and recent origins of the past. However, the concept of "folk" refers to the anonymous creation of pre-industrial societies that is inextricably linked to the cohesion and continuity of the community and is passed down from generation to generation. Theophilos' paintings are classified as so-called 'naif' art. His works, however, became the trigger for a more general debate on the concept of the 'popular'.
Προφίλ 1 (ανήλικοι) - Αυτοτελής τοιχογραφημένη αίθουσα του 1928 από την οικία Μ. Ζόλκου (Νάπη Λέσβου). Ανήκει στην πιο ώριμη περίοδο ζωγραφικής του (1927-1934). Ο Θεόφιλος, αυτοδίδακτος ζωγράφος, απεικονίζει τον κόσμο, όπως τον αντιλαμβάνεται, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι ρεαλιστικές αναλογίες και οι κανόνες προοπτικής. Ταυτίζεται με τη βυζαντινή αντίληψη του σώματος, τα τονισμένα μάτια και φρύδια, την κατά μέτωπο παράταξη των προσώπων, τα επίπεδα σώματα. Οι βυζαντινές επιρροές του και ο αυθεντικός τρόπος, με τον οποίο εικονογραφεί την παράδοση, τον καθιστούν «λαϊκό» ζωγράφο για τη Γενιά του ’30, η οποία αναζητά μια νέα αντίληψη της ελληνικότητας, ενταγμένη στις βυζαντινές και πρόσφατες καταβολές του παρελθόντος. Όμως, η έννοια «λαϊκός» αναφέρεται στην ανώνυμη δημιουργία των προβιομηχανικών κοινωνιών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνοχή και τη συνέχεια της κοινότητας και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Η ζωγραφική του Θεόφιλου κατατάσσεται στη λεγόμενη Απλοϊκή τέχνη (naif). Τα έργα του, ωστόσο, έγιναν το έναυσμα για την έναρξη ενός γενικότερου διαλόγου σχετικά με την έννοια του «λαϊκού». - Independent frescoed room of 1928 from the house of M. Zolkos (Napi Lesvos). It belongs to his most mature period of painting (1927-1934). Theophilos, a self-taught painter, depicts the world as he perceives it, without being interested in realistic proportions and rules of perspective. He identified with the Byzantine perception of the body, the accentuated eyes and eyebrows, the frontal arrangement of faces, the flat bodies. His Byzantine influences and the authentic way in which he illustrates tradition make him a "popular" painter for the Generation of the 1930s, which was seeking a new perception of Hellenicness, integrated into the Byzantine and recent origins of the past. However, the concept of "folk" refers to the anonymous creation of pre-industrial societies that is inextricably linked to the cohesion and continuity of the community and is passed down from generation to generation. Theophilos' paintings are classified as so-called 'naif' art. His works, however, became the trigger for a more general debate on the concept of the 'popular'.
Προφίλ 2 (ενήλικες γενικό κοινό) - Αυτοτελής τοιχογραφημένη αίθουσα του 1928 από την οικία Μ. Ζόλκου (Νάπη Λέσβου). Ανήκει στην πιο ώριμη περίοδο ζωγραφικής του (1927-1934). Ο Θεόφιλος, αυτοδίδακτος ζωγράφος, απεικονίζει τον κόσμο, όπως τον αντιλαμβάνεται, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι ρεαλιστικές αναλογίες και οι κανόνες προοπτικής. Ταυτίζεται με τη βυζαντινή αντίληψη του σώματος, τα τονισμένα μάτια και φρύδια, την κατά μέτωπο παράταξη των προσώπων, τα επίπεδα σώματα. Οι βυζαντινές επιρροές του και ο αυθεντικός τρόπος, με τον οποίο εικονογραφεί την παράδοση, τον καθιστούν «λαϊκό» ζωγράφο για τη Γενιά του ’30, η οποία αναζητά μια νέα αντίληψη της ελληνικότητας, ενταγμένη στις βυζαντινές και πρόσφατες καταβολές του παρελθόντος. Όμως, η έννοια «λαϊκός» αναφέρεται στην ανώνυμη δημιουργία των προβιομηχανικών κοινωνιών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνοχή και τη συνέχεια της κοινότητας και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Η ζωγραφική του Θεόφιλου κατατάσσεται στη λεγόμενη Απλοϊκή τέχνη (naif). Τα έργα του, ωστόσο, έγιναν το έναυσμα για την έναρξη ενός γενικότερου διαλόγου σχετικά με την έννοια του «λαϊκού». - Independent frescoed room of 1928 from the house of M. Zolkos (Napi Lesvos). It belongs to his most mature period of painting (1927-1934). Theophilos, a self-taught painter, depicts the world as he perceives it, without being interested in realistic proportions and rules of perspective. He identified with the Byzantine perception of the body, the accentuated eyes and eyebrows, the frontal arrangement of faces, the flat bodies. His Byzantine influences and the authentic way in which he illustrates tradition make him a "popular" painter for the Generation of the 1930s, which was seeking a new perception of Hellenicness, integrated into the Byzantine and recent origins of the past. However, the concept of "folk" refers to the anonymous creation of pre-industrial societies that is inextricably linked to the cohesion and continuity of the community and is passed down from generation to generation. Theophilos' paintings are classified as so-called 'naif' art. His works, however, became the trigger for a more general debate on the concept of the 'popular'.
Προφίλ 2 (ενήλικες ειδικό κοινό) - Αυτοτελής τοιχογραφημένη αίθουσα του 1928 από την οικία Μ. Ζόλκου (Νάπη Λέσβου). Ανήκει στην πιο ώριμη περίοδο ζωγραφικής του (1927-1934). Ο Θεόφιλος, αυτοδίδακτος ζωγράφος, απεικονίζει τον κόσμο, όπως τον αντιλαμβάνεται, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι ρεαλιστικές αναλογίες και οι κανόνες προοπτικής. Ταυτίζεται με τη βυζαντινή αντίληψη του σώματος, τα τονισμένα μάτια και φρύδια, την κατά μέτωπο παράταξη των προσώπων, τα επίπεδα σώματα. Οι βυζαντινές επιρροές του και ο αυθεντικός τρόπος, με τον οποίο εικονογραφεί την παράδοση, τον καθιστούν «λαϊκό» ζωγράφο για τη Γενιά του ’30, η οποία αναζητά μια νέα αντίληψη της ελληνικότητας, ενταγμένη στις βυζαντινές και πρόσφατες καταβολές του παρελθόντος. Όμως, η έννοια «λαϊκός» αναφέρεται στην ανώνυμη δημιουργία των προβιομηχανικών κοινωνιών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνοχή και τη συνέχεια της κοινότητας και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Η ζωγραφική του Θεόφιλου κατατάσσεται στη λεγόμενη Απλοϊκή τέχνη (naif). Τα έργα του, ωστόσο, έγιναν το έναυσμα για την έναρξη ενός γενικότερου διαλόγου σχετικά με την έννοια του «λαϊκού». - Independent frescoed room of 1928 from the house of M. Zolkos (Napi Lesvos). It belongs to his most mature period of painting (1927-1934). Theophilos, a self-taught painter, depicts the world as he perceives it, without being interested in realistic proportions and rules of perspective. He identified with the Byzantine perception of the body, the accentuated eyes and eyebrows, the frontal arrangement of faces, the flat bodies. His Byzantine influences and the authentic way in which he illustrates tradition make him a "popular" painter for the Generation of the 1930s, which was seeking a new perception of Hellenicness, integrated into the Byzantine and recent origins of the past. However, the concept of "folk" refers to the anonymous creation of pre-industrial societies that is inextricably linked to the cohesion and continuity of the community and is passed down from generation to generation. Theophilos' paintings are classified as so-called 'naif' art. His works, however, became the trigger for a more general debate on the concept of the 'popular'.
