Μέσω της έκθεσης ενός αιγυπτιακού κοπτικού υφάσματος και ενός νεότερου ελληνικού υφαντού που παρουσιάζουν ομοιότητες στην τεχνική κατασκευή τους, γίνεται αντιληπτό ότι η υφαντική αποτελεί μια τέχνη πανάρχαια και ότι μοτίβα, συμβολισμοί και τεχνικές μεταφέρονται και επιβιώνουν στον χώρο και στον χρόνο. Επίσης, γίνεται αναφορά στην πολυχρηστικότητα και στους ειδικούς τύπους παραδοσιακών υφαντών, καθώς και στην ποικιλία των διακοσμητικών μοτίβων της νεοελληνικής υφαντικής τέχνης. Μέσω ψηφιακής προβολής διακοσμητικών μοτίβων από παραδοσιακά υφαντά, η αφήγηση των αντικειμένων και η εμπειρία του επισκέπτη ενδυναμώνεται και εμπλουτίζεται.
Through the exhibition of an Egyptian Coptic fabric and a modern Greek weaving that show similarities in their technical construction, it becomes clear that weaving is an ancient art and that motifs, symbolisms and techniques are transferred and survive in space and time. Reference is also made to the versatility and special types of traditional weavers, as well as to the variety of decorative motifs in modern Greek weaving. Through digital projection of decorative motifs from traditional weavings, the narrative of the objects and the visitor's experience is strengthened and enriched.
